Dizin vardır.

Arka Kapak: Babası ölecek olsa da Dünya yok olana dek yaşayacak ölümsüz bir eserin arka kapağını okuyorsun. Yıllarımı verdiğim, hayatımı adadığım, basılana kadar vedalaşmak için defalarca okuduğum, öpüp kokladığım tek aşkım hakkındaki son satırları yazarken bile gözlerimden yaşlar süzülüyor. Şu an, âşık olduğu kadını yıllar önce kaybetmiş, ondan kalan mirası, ah, yıllardır büyüttüğü tek varlığını, yasemin kokulu minicik gamzeli biricik kızını onu isteyen adamla evlendirme arifesinde olan bir baba gibi hissediyorum... O çok mutlu, sen de mutlu ol; günün birinde ağlarsa masmavi gözlerindeki yaşları sil, kızıl saçları önüne düşerse düzelt, birlikte ağla, sonra da beraber gül. O artık senin! Ben, Aphrodite ve çocuklarına layık olmak için elimden geleni yaptım, iki bin yıl sonra verdikleri kutsal görevi özenle yerine getirdim. Gün olur da üç çocuğundan biri yeniden Dünya'ya gelirse, kim bilir belki kendi de günün birinde uğrarsa, ah, böyle büyülü bir gün daha yaşanırsa yine hizmete hazırım! Bu benim eserim mi? Bir kitap yazılmadan önce yazarın, yazıldıktan sonra herkesindir.... Bu benim değil, senin başyapıtın!