Türkiye Cumhuriyeti Devletine karşı gizli veya açık sürdürülen düşmanlığın altında Avrupalının 600 yıl öncesinde yaşananların kini yatmaktadır. Osmanlı imparatorluğu üç kıtaya hükmedeceği ilk adımı 1354'te atmıştı. Gelibolu fethedildiği ve ardından çok hızlı bir şekilde Osmanlı yayılması başladı. Orhan Bey'in oğlu 1. Murat, 1360'ta tahda oturduktan sonra, tüm gücünü ve olanaklarını Balkanlar'ın fethi için seferber etti. Edirne 1362'de ele geçirildiği ve Osmanlı'nın yeni başkenti oldu. Amacı sadece Bizans topraklarını değil, yarımadadaki tüm Slav devletlerini ele geçirmekti. Lala Şahin Paşa, 1364'te Filibe'yi fethetti ve padişah tarafından Rumeli Beylerbeyi, yani "Roma Ülkesinin Beyi" olarak taltif etti. Osmanlı'nın bu hızlı ilerleyişine karşı, Papa'nın teşvikiyle Macar, Bulgar, Sırp ve Eflaklılar bir haçlı Ordusu oluşturdular. Edirne önlerinde 1364'te meydana gelen savaş (Sırpsındığı), Osmanlı zaferiyle sonuçlandı. 2. Mehmed, hayatiyetini tamamlamış Bizans'a son darbeyi vurmak istiyordu. Bunun için de 1423'ten itibaren Mora'ya yöneldi. 1430'da Selanik fethedildi. 1442'de Transilvanya'ya giren ordu, iki yıl sonra Varna'da Haçlı ordusunu bozguna uğrattı. 1453'te İstanbul ele geçirildi. Bunu 1458'de Atina, 1462'de Bosna topraklarının tamamı izledi. Her yıl yeni yerler alınarak Viyana kapılarına dayandığımız o günleri Avrupalılar hiçbir zaman unutmadılar.

Kaynakça var.